Mezmur/Zebur 12

1 Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı,

Güvenilir insanlar yok oldu.

2 Herkes birbirine yalan söylüyor,

Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor.

3 Sustursun RAB dalkavukların ağzını,

Büyüklenen dilleri.

4 Onlar ki, “Dilimizle kazanırız,

Dudaklarımız emrimizde,

Kim bize efendilik edebilir?” derler.

5 “Şimdi kalkacağım” diyor RAB,

“Çünkü mazlumlar eziliyor,

Yoksullar inliyor,

Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.”

6 RAB 'bin sözleri pak sözlerdir;

Toprak ocakta eritilmiş,

Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer.

7 Sen onları koru, ya RAB,

Bu kötü kuşaktan hep uzak tut!

8 İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce,

Kötüler her yanda dolaşır oldu.