Bomboş

1-2 Bu yüzden zor günler gelmeden,

“Zevk almıyorum” diyeceğin yıllar yaklaşmadan,

Güneş, ışık, ay ve yıldızlar kararmadan

Ve yağmurdan sonra bulutlar geri dönmeden,

Gençlik günlerinde seni yaratanı anımsa.

3 O gün, evi bekleyenler titreyecek,

Güçlüler eğilecek,

Öğütücüler azaldığı için duracak,

Pencereden bakanlar kararacak.

4 Değirmen sesi yavaşlayınca,

Sokağa açılan çift kapı kapanacak,

İnsanlar kuş sesiyle uyanacak,

Ama şarkıların sesini duyamayacaklar.

5 Dahası yüksek yerden,

Sokaktaki tehlikelerden korkacaklar;

Badem ağacı çiçek açacak,

Çekirge ağırlaşacak,

Tutku zayıflayacak .

Çünkü insan sonsuzluk evine gidecek,

Yas tutanlar sokakta dolaşacak.

6 Gümüş tel kopmadan,

Altın tas kırılmadan,

Testi çeşmede parçalanmadan,

Kuyu makarası kırılmadan,

7 Toprak geldiği yere dönmeden,

Ruh onu veren Tanrı'ya dönmeden,

Seni yaratanı anımsa.

8 “Her şey boş” diyor Vaiz, “Bomboş!”

Son Söz

9-10 Vaiz yalnız bilge değildi, bildiklerini halka da öğretiyordu. Hesap etti, araştırdı ve birçok özdeyişi düzene soktu. Güzel sözler bulmaya çalıştı.

Yazdıkları gerçek ve doğrudur.

11-12 Bilgelerin sözleri üvendire gibidir, derledikleri özdeyişlerse, iyi çakılan çivi gibi; bir tek Çoban tarafından verilmişler. Bunların dışındakilerden sakın, evladım. Çok kitap yazmanın sonu yoktur, fazla araştırma da bedeni yıpratır.

13 Her şey duyuldu, sonuç şu:

Tanrı'ya saygı göster, buyruklarını yerine getir,

Çünkü her insanın görevi budur.

14 Tanrı her işi, her gizli şeyi yargılayacaktır,

İster iyi ister kötü olsun.