Mezmur/Zebur 142

1 Yüksek sesle yakarıyorum RAB 'be,

Yüksek sesle RAB 'be yalvarıyorum.

2 Önüne döküyorum yakınmalarımı,

Önünde anlatıyorum sıkıntılarımı.

3 Bunalıma düştüğümde,

Gideceğim yolu sen bilirsin.

Tuzak kurdular yürüdüğüm yola.

4 Sağıma bak da gör,

Kimse saymıyor beni,

Sığınacak yerim kalmadı,

Kimse aramıyor beni.

5 Sana haykırıyorum, ya RAB:

“Sığınağım, yaşadığımız bu

dünyada nasibim sensin” diyorum.

6 Haykırışıma kulak ver,

Çünkü çok çaresizim;

Kurtar beni ardıma düşenlerden,

Çünkü benden güçlüler.

7 Çıkar beni zindandan,

Adına şükredeyim.

O zaman doğrular çevremi saracak,

Bana iyilik ettiğin için.